Kryptoaktywa, których pierwszą kompleksową regulację zakończyliśmy w zeszłym tygodniu, przyjmując szeroką większością raport dot. MICA, stanowią też wyzwanie dla systemów podatkowych. Stwarzają ryzyko uchylania się od opodatkowania i mogą osłabiać postęp osiągnięty w dziedzinie przejrzystości podatkowej. Cechy kryptoaktywów bardzo utrudniają administracjom podatkowym śledzenie i wykrywanie zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego, co prowadzi do niedoboru dochodów państw członkowskich oraz stawia w uprzywilejowanej pozycji podmioty inwestujące w kryptoaktywa.
Rozwiązaniem tego problemu jest ścisła współpraca administracyjna między państwami członkowskimi w tej dziedzinie. I taki jest też główny cel DAC 8, która ma zapewnić, że organy podatkowe – dzięki rozszerzeniu wymiany informacji podatkowych na kryptoaktywa – otrzymają informacje umożliwiające skuteczne opodatkowanie dochodów osiągniętych na tym rynku.
W mojej ocenie istotne jest uwzględnienie w ramach DAC8 ram wypracowanych przez OECD i przedstawionych w ramach dokumentu CARF. Uwzględnienie tych ram umożliwi budowę spójnego systemu wymiany informacji nie tylko w ramach UE, ale również poza nią i wyeliminuje ewentualne niespójności międzysystemowe.
Popieram propozycję ujednolicenia minimalnego poziomu sankcji za naruszenia w zakresie obowiązkowej wymiany informacji. Jest to konieczne dla ochrony wspólnego rynku, gwarantowanie równych dla podmiotów działających w różnych państwach oraz zapewnienie skutecznej wymiany informacji. Zgadzam się również na rozszerzenie zakresu wymiany informacji o transgraniczne interpretacje podatkowe dotyczące zamożnych osób fizycznych. W tej kwestii należy jednak dokładnie przedyskutować kryteria uznania kogoś za zamożną osobę fizyczną.
Mam także wątpliwości co do propozycji obowiązkowego stosowania TIN (Taxpayer Identification Number) w ramach wymiany informacji podatkowych pomiędzy państwami członkowskimi. Uważamy, że wobec mnogości systemów identyfikacji podatkowej w Państwach Członkowskich, wprowadzenie takiego rozwiązania będzie nie tylko skomplikowane i kosztowne, ale może również rodzić problemy związane z ochroną danych osobowych. Przykładem może być przyklad z Polski – w systemie prawa podatkowego pojęcie numeru TIN odnosi się zarówno do NIP jak i innych identyfikatorów, w tym numeru PESEL. Zaś ogólnodostępna możliwość weryfikacji numeru PESEL byłoby – w świetle wymogów ochrony informacji osobowych – kwestią niezwykle problematyczną.
Poza tym – państwa członkowskie powinny otrzymywać wyłącznie informacje dotyczące swoich rezydentów. Z tego powodu widzimy potrzebę doprecyzowania art. 8ad ust. 2, by jasno wynikało z niego, że przekazywane między państwami są informacje dotyczące wyłącznie ich rezydentów – a nie wszystkie informacje dotyczące użytkowników kryptoaktywów.
Obawiam się również, że wielość inicjatyw przewidzianych w DAC8 może stanowić duże obciążenie dla krajowych administracji podatkowych oraz podmiotów gospodarczych, co może skutkować brakiem możliwości ich prawidłowej i terminowej implementacji.
Dlatego proponuję większą elastyczność jeśli chodzi o terminy realizacji kolejnych inicjatyw, co umożliwi krajowym administracjom sprostanie tak poważnym wyzwaniom.
