Na ostatnim posiedzeniu komisji ECON rozpoczęliśmy pracę nad regulacjami w sprawie ustanowienia Socjalnego Funduszu Klimatycznego. Obecne i dalsze prognozowane rosnące koszty energii dla odbiorców końcowych, mieszkańców Europy, wymagają pilnych działań i zapewnienia odpowiednich środków, by przeciwdziałać oraz łagodzić skutki ubóstwa i wykluczenia energetycznego.
Dlatego popieram utworzenie Funduszu i przeznaczenie środków unijnych dla wsparcia znajdujących się w trudnej sytuacji gospodarstw domowych, mikroprzedsiębiorstw i użytkowników transportu. Jako Kontrsprawozdawczyni uważamy jednak, że zaproponowane w projekcie rozporządzenia rozwiązania wymagają znacznych modyfikacji, w tym uwzględnienia stanu gospodarek krajowych.
Fundusz musi uwzględniać różne punkty startowe i ścieżki transformacji państw członkowskich oraz respektować zasadę neutralności technologicznej. Nie akceptuję uzależnienia Funduszu od utworzenia nowego systemu EU ETS oraz propozycji przekazywania wpływów z EU ETS do budżetu UE jako zasobu własnego. Finansowanie Funduszu w ramach WRF powinno odbywać się w oparciu o standardowe zasady budżetu UE, bez wiązania konkretnych wydatków z określoną kategorią dochodów budżetu UE. Trzeba zwrócić uwagę, że zgodnie z Porozumieniem Międzyinstytucjonalnym z dnia 16 grudnia 2020 r. – nowe zasoby własne budżetu UE mają przede wszystkim wesprzeć spłatę środków pożyczonych w ramach Instrumentu NextGenerationEU.
Dopiero ewentualna nadwyżka środków, zgodnie z zasadą jedności budżetu UE, powinna stanowić dochód budżetu ogólnego UE i służyć finansowaniu wszystkich polityk UE. W kontekście systemu finansowania, nie jestem w stanie się zgodzić z zaproponowanymi progiem wkładu własnego przez państwa członkowskie na poziomie 50% jest zbyt wysoki i może skutkować ryzykiem związanym z utratą płynności finansowej w przedmiotowych działaniach.
W kwestii wdrażania Funduszu – mam wątpliwości co do zarządzania centralnego i bezpośredniego przez Komisję Europejską. Ponadto uważam także, że tworzenie odrębnych Planów Społeczno-Klimatycznych może być nadmiernym i zbędnym obciążeniem administracyjnym dla państw członkowskich.
