Europejskie prawo o klimacie
Debata „European Climate Law”
Polska rozumie cel neutralności klimatycznej jako kolektywny cel dla całej UE. Dla Polski kluczową kwestią jest osiągnięcie tego celu w kosztowo-skuteczny i sprawiedliwy sposób. Wiąże się to z zapewnieniem odpowiedniego wsparcia finansowego dla państw członkowskich, nie wszystkie mają taki sam punkt startowy oraz możliwość przyczynienia się do osiągnięcia celu w takim samym tempie! Polska chciałaby zobaczyć konkretne zapisy dotyczące tej kwestii w ECL (szczególnie w części dot. celu neutralności klimatycznej).
Polska uważa, że dla pełnego zrozumienia skutków, ocena oddziaływania dla podwyższonego celu na 2030 powinna odnosić się zarówno do UE jako całości jak i do państw członkowskich. Pomocna byłaby również informacja na temat wpływu podwyższonego celu na poszczególne sektory. Bez pełnych informacji nt. skutków podwyższonego celu na 2030 r. trudno będzie go zaakceptować.
Cel 60% wykracza poza ocenę wpływu. Nie mamy wiedzy o konsekwencjach takiego celu. Co to oznacza dla UE, państw członkowskich i gospodarstw domowych? Jakie będą skutki, koszty i zagrożenia związane z takim celem i jak im zaradzić? Nie rozumiemy podstawy takiej propozycji. Ponadto ocena skutków nie dostarcza nam potrzebnych informacji na temat wpływu celu wynoszącego 50–55% na państwa członkowskie.
Polska stoi na stanowisku, że lepszym rozwiązaniem byłoby opisanie procesu ustanawiania 10-letnich celów pośrednich między 2030 a 2050 r. Cel na 2030 r. byłby pierwszym celem pośrednim (jest to korzystne ze względu na proces wyznaczania celu, który obejmuje RE). Ustanawianie celów pośrednich jest już istniejącym obowiązkiem pod UNFCCC, w ramach którego co 5 lub 10 lat są zgłaszane krajowo określone wkłady (NDC). Cele pośrednie umożliwiłyby bardziej szczegółowe śledzenie postępu unijnego do 2050 r. oraz nie stanowiłyby zagrożenia w postaci wyznaczania już teraz de facto rocznych celów do 2050 r (trajektoria).
Polska wyraża wątpliwość wobec odejścia od ducha dotychczasowej pracy w ramach UE, która opierała się na dialogu i konsultacjach z zainteresowanymi stronami. Koncepcja ustanawiania unijnej trajektorii do 2050 r przez jedną tylko instytucję (KE), bez szerszych konsultacji, wydaje się zaprzeczeniem dotychczasowych ram współpracy oraz z dużym prawdopodobieństwem będzie determinować cele redukcyjne po 2030 r.
Dla Polski bardzo ważne jest odniesienie do RE w tekście ECL. Kluczowa jest rola RE w wyznaczaniu celów pośrednich oraz przeprowadzenie należytej oceny oddziaływania przed ustanowieniem celu redukcyjnego aby umożliwić ustanowienie wytycznych dot. celu przez RE.
Tym samym paragrafy dotyczące wysokości celu na rok 2030 w European Climate Law mogą być omawiane tylko i wyłącznie po uzgodnieniu celu przez Radę Europejską.
