Podczas wymiany poglądów dyskutowaliśmy z:
✔️ Mr Maarten Verwey, Director-General for Economic and Financial Affairs (DG ECOFIN)
✔️ Ms Catherine de Bolle, Executive Director of EUROPOL
✔️ Mr Ernesto Bianchi, OLAF Acting Deputy Director-General
W trakcie dyskusji zwróciłam uwagę na istotne kwestie dotyczące mechanizmu warunkowości, działaniach kontrolnych prowadzonych przez OLAF oraz obszary, które mogą być najbardziej podatne na nadużycia.
1️⃣ Przyjęty przez UE tzw. “mechanizmie warunkowości” – co do którego, generalnie, mamy wiele zastrzeżeń – opiera się na zasadzie ochrony interesu finansowego Unii czy też, bardziej bezpośrednio, ochrony budżetu UE.
Oczywiście, RRF jest narzędziem nowym i zapewne trudno na razie mówić o jakichś wnioskach co do popełnionych nadużyć. Jednak chciałabym Państwa zapytać – na podstawie dotychczasowych doświadczeń, przy realizacji dotychczasowych Wieloletnich Ram Finansowych – w których państwach UE ujawniono najwięcej nadużyć finansowych przy realizacji budżetu UE – a w których najmniej?
Oraz: jak to wygląda przy uwzględnieniu skali dofinansowania – tzn. w liczbach bezwzględnych?
2️⃣ Czy działania kontrolne – np. prowadzone przez OLAF – uwzględniają dotychczasowe doświadczenia? Tzn. czy planowane działania kontrolne w związku z RRF biorą pod uwagę przede wszystkim te państwa i te obszary, które najczęściej dotychczas zawodziły – czy też są planowane a priori lub losowo?
3️⃣ System „kamieni milowych” i cała filozofia RRF są specyficzne: zakładają refundację w oparciu nie o poniesione wydatki, ale o osiągnięte cele. Czy na podstawie przyjętych KPO można wyodrębnić obszary, które będą potencjalnie najbardziej podatne na nadużycia – zarówno bezpośrednie, związane ze sposobem wydatkowania środków, jak i pośrednie – związane ze sposobem raportowania, niepewnością co do osiągnięcia celów czy też ich niejasnym określeniem?
