Przyjęliśmy sprawozdanie z inicjatywy własnej: „Lekcje wyciągnięte z rewelacji Pandora Papers”❗️💪 Przytłaczającą większością głosów ❗️
Pandora Papers to ujawniony półtorej roku temu zbiór prawie 12 milionów dokumentów, ukazujących sposób działania konstrukcji podatkowych wykorzystujących tzw. firmy przykrywkowe. Chodziło o unikanie podatków przez majętne osoby fizyczne – w tym wysoko usytuowanych polityków unijnych, jak np. Andrej Babiš, były premier Czech – poprzez zręczne „maskowanie” posiadanych pieniędzy i ukrywanie ich pod parasolem „papierowych” firm, ulokowanych w rajach podatkowych.
Rezolucja miała na celu jak najbardziej precyzyjne określenie problemu, jego przyczyn i mechanizmów (np. rolę w procederze wielkich firm doradczych) oraz zaproponowanie władzom UE konkretnych rozwiązań, uniemożliwiających podobne kombinacje w przyszłości.
W toku prac nad rezolucją toczyła się dyskusja na temat kierunku działań w sprawach podatkowych. Lewica forsowała większą centralizację, w tym wprowadzenie głosowania większościowego – co oznaczałoby pozbawienie Państw Członkowskich suwerenności w sprawach podatkowych. My byliśmy temu zdecydowanie przeciwni. Opowiadaliśmy się również przeciw mnożeniu legislacji ponad potrzebę, za to za lepszym wykorzystaniem możliwości, jakie dają obecne.
Dzięki koncyliacyjnej postawie Sprawozdawcy (duński socjalista Niels Fulgsang), któremu zależało na szerokim poparciu rezolucji – mimo pewnych mankamentów udało się stworzyć raport wyważony, unikający skrajnych sformułowań i radykalnych propozycji. Jego niewątpliwymi zaletami jest, że unika „pokazywania palcem” i wzajemnego obwiniania poszczególnych państw UE (taka praktyka częsta jest w kwestiach podatkowych – nie popieramy jej, bo stoimy na stanowisku, że każde państwo członkowskie powinno samodzielnie określać swoją politykę w tej dziedzinie), za to skupia się na istocie problemu: na braku przejrzystych procedur i jasnych zasad opodatkowania. Wiele uwagi poświęca również problemowi rosyjskich oligarchów, lokujących pieniądze w Europie.
Jego ostateczna wymowa to wezwanie raczej do współpracy pomiędzy państwami UE niż do odgórnych uregulowań. Wzywa też bardzo wyraźnie do podniesienia standardów życia publicznego oraz reguł obowiązujących polityków i inne osoby obejmujące eksponowane stanowiska.
